Sounds good, eh!

Hi allemaal,

Er zijn alweer twee maanden voorbij sinds ik voor het laatst schreef! We leven nog :-) en inmiddels zijn we al een heel eind gesetteld hier in Vancouver. We voelen ons thuis in Kits, ons buurtje bij het strand, en hebben al wat leuke mensen leren kennen. Elias date momenteel afwisselend met Anna, Iris en Charlie - op die leeftijd kan dat allemaal nog ;-). Zelf ben ik voor het eerst in tijden weer eens op stap geweest, met de moeder van Charlie. En Onno heeft nog een aantal weken kunnen aanhaken bij een hoog niveau softbalteam en is met hen kampioen geworden! Ons sociale leven begint dus al een beetje van de grond te komen, fijn!

Goed nieuws ook over de huizenzoektocht: per 1 september verhuizen we naar onze nieuwe stek. Zo blij mee! Het is echt een droomhuisje: een schattig houten townhouse, superleuk ingericht en met een veranda en tuin! Wel een half uurtje fietsen bij het strand vandaan, maar de nieuwe buurt Mount Pleasant lijkt ook erg leuk met veel parken en vintagewinkeltjes. Gezien de hoeveelheid spullen die we (niet) hebben, hopen we zo over te zijn. Ik ben benieuwd!

In de tweede week hier hebben meteen fietsen aangeschaft. Yes!Zo heerlijk om weer te fietsen, ik merk nu pas hoe ik dat gemist heb op Bonaire. Wel flink trappen tegen alle heuvels op!! Elias vindt het helemaal te gek en had in no-time zijn eigen gebaar voor fietsen bedacht: hij zet zijn denkbeeldige helmpje op zijn hoofd. Als een koning zit hij in zijn zitje voorop. Zoals iemand laatst naar hem riep: "You've got the best seat in the house, buddy!". 
Fietsen gaat hier wel een beetje anders dan we gewend zijn. Er zijn niet overal fietspaden maar een aantal straten zijn fietsstraten, dus die moet je hebben. In het begin was het even zoeken en belandde ik steeds op veel te steile of te drukke straten, maar inmiddels weet ik aardig de weg. Een helm is hier verplicht en je mag niet naast elkaar fietsen, ook niet als er ruimte zat is. Daar nemen wij het als Hollanders niet zo nauw mee natuurlijk. Regelmatig krijgen we dan ook een "Stay in your lane!" naar ons hoofd geslingerd, en als ik zonder helm fiets spreken mensen op straat me daar echt op aan! Er fietst hier ook niemand door rood. Wat een contrast met Amsterdam!

Onno is nu zes weken bezig aan zijn fellowship in het ziekenhuis. Het was even inkomen want het werkt hier allemaal wel net wat anders dan in Nederland, maar hij heeft toch snel zijn draai kunnen vinden. Het werken/verslaan in het Engels ging vanaf het begin aan al lekker! En fijn voor ons allemaal is dat hij geen nacht- en avonddiensten hoeft te draaien, alleen een aantal weekenden en feestdagen. 

Zelf zou ik ook wel graag een part-time baan buiten de deur willen, maar kinderopvang is hier extreem slecht geregeld: de wachtlijsten zijn enorm, de kwaliteit wisselt en is snel heel kostbaar. Zwangerschapsverlof duurt hier dan wel weer een jaar of zelfs langer, maar daarna... heb je dus een probleem.
Wij kenden de situatie van andere fellows uit Nederland, dus ik had me al ingesteld op een tijdje 'thuismoederen' hier. Gelukkig kan ik vanuit huis wel wat freelance werk doen en heb ik ook een dag per week echt mijn handen vrij dankzij een dagje oppas 'swappen' met de moeder van Anna. Het bevalt me eigenlijk heel goed zo. Geen stress in ons huis, en het is bijzonder en luxe om zoveel tijd met Elias door te kunnen brengen en al zijn mijlpaaltjes van zo dichtbij mee te maken. Hij wordt zo snel groot...! 

"Sounds good, eh!", zeggen ze hier dan ;-). Hebben we nog geen heimwee? Tot dusver dus helemaal niet, eigenlijk. Wat wel helpt is dat we hier al veel bezoek uit Nederland hebben gehad en tot aan oktober nog krijgen. Daar genieten we enorm van en geeft ons ook een beetje vakantiegevoel natuurlijk. Maar ik ben wel benieuwd hoe we ons in de winter zullen voelen. Mensen zeggen steeds dat we op het juiste moment gekomen zijn, zodat we van zonnig Vancouver gaan houden voordat we kennis maken met haar 'lelijke gezicht'. Het regent hier namelijk 250 dagen per jaar... En aangezien het nu al drie maanden overwegend mooi is, hebben we nog véél regendagen voor de boeg. Maar hé, een oude wijze jager zei eens: het weer trekt zich niets van ons aan, dus wij ook niet van het weer. Onze nieuwe regenpakken en die houtkachel in het nieuwe huis kunnen nog wel 's van pas gaan komen!

Zoals het goede (tijdelijke import-)Canadezen betaamt gaan we dit weekend kamperen. Fijne zomer allemaal, liefs!