Een beetje verliefd op deze stad!

Sinds een weekje mogen wij onszelf 'inwoners van de stad Vancouver' noemen! We hebben een tijdelijk appartement gehuurd van twee 'yogameiden' in het wijkje bij Kits Beach. De locatie is echt fantastisch: we zitten op een steenworp afstand van het strand, park en zwembad. Een hele mooie plek om deze zomer door te gaan brengen! Het appartement is vrij minimalistisch ingericht, wat wel handig is met Elias - die loopt inmiddels en gaat graag met spulletjes aan de haal. Hier zijn afgezien van een boeddha en wat plantjes, die hij wonderwel met rust laat tot dusver, géén spulletjes. Ideaal. We kwamen er al snel achter dat ze dat minimalistische nog wat verder hebben doorgetrokken: er blijkt precies 1 set beddengoed in huis (die op het bed ligt dus), er zijn 4 handdoeken, 2 koffiemokken... Het is wel verfrissend: wat heb je nou echt nodig? Niet zoveel eigenlijk, maar we hebben toch vrij snel een paar extra bordjes en pannen op de kop getikt ;-). 

Vancouver is heuvelig en dat merken we: vanaf hier bij het strand is het best een fikse klim naar de supermarkt een paar straten verderop. Wie mij een beetje kent weet dat ik een vrij luie sporter ben (lees: ik sport veel te weinig), maar in 'functioneel bewegen' ben ik stukken beter. Echt iets voor mij dus, dit. Wie weet kom ik hier nog met een stel strakke billen vandaan ;-).

Op de tweede dag hier brachten we onze huurauto terug naar het vliegveld. Op weg terug naar huis vloog het Onno even aan... Hij zuchtte dat hij tegen een vlucht naar huis nu misschien toch ook geen nee zou zeggen. Lekker naar ons eigen stadje, huisje, familie en vrienden in de buurt en alles vertrouwd. Maar we zijn hier, ons echte leven hier gaat nu beginnen! Ik vind het ook wel spannend: een nieuwe start maken in deze stad waar we niemand kennen. Maar ik ben toch wat luchtiger van aard: alles komt goed enzo.
Maar: vandaag kwam de omslag. Het was wederom een heerlijke zomerse dag. We hebben een superleuk huisje bezichtigd, waar we hopelijk gaan wonen vanaf 1 september (het ziet er goed uit, duimen!!). Toen Elias naar bed was zaten wij nog even op het dakterras van de zon te genieten. Onno besloot een rondje te gaan fietsen in de buurt. Hij is net terug en liet me foto's zien van de prachtige zonsondergang. En zei: "Ik ben een beetje verliefd op deze stad"! Nog een heel jaar te gaan!