Rocking Rockies!

2 juni 2019 - Kelowna, Canada

Lieve allemaal,

Onze roadtrip komt bijna ten einde! Even terug naar het afgelopen anderhalve week:
Vanuit de prairie in centraal BC zijn we met een tussenstop naar Banff National Park gereden en na een paar dagen door naar Jasper National Park. De National Parks zelf zijn prachtig, maar de weg ertussenin, de Columbia Icefield Parkway, is ook echt onwaarschijnlijk mooi. Duizend tinten groen en blauw en na iedere bocht kregen we weer een nieuw fenomenaal uitzicht op de bergen. Misschien wel de mooiste weg waarop we ooit hebben gereden!

Onderweg naar Banff bleken we ergens de grens te zijn gepasseerd van Pacific naar Mountain time. Geen moment bij stilgestaan, maar dat was natuurlijk te verwachten als je zo'n stuk naar het oosten rijdt - we hebben inmiddels in totaal zo'n 4500km op de teller gezet. Voor Elias hebben we dat weekje maar vastgehouden aan de oude tijd, dus: laat naar bed en 'uitslapen' tot een uur of 7 i.p.v. 6. Luxe hoor! ;-)

Op weg naar Banff reden we echt de winter in: het was grijs, nat en koud en er lag her en der nog sneeuw. De bergen verstopten zich achter de wolken en ook bleek een aantal van de beroemde (spiegel)meren nog bevroren te zijn. Die zagen er dus niet uit zoals in de foldertjes ;-). Dat is natuurlijk het risico van in het voorseizoen reizen... Gelukkig trok het weer snel bij, én het grote voordeel van deze tijd is dat het nog relatief rustig is. Een aantal keer hadden we een mooi plekje zelfs helemaal voor onszelf. En dat het daar dan écht stil is: magisch! 
Een moment dat me erg is bijgebleven: inmiddels in Jasper maakten we een vroege ochtendwandeling naar de Sunwapta Falls. Bij de hogere waterval vlakbij onze lodge waren al een paar mensen, maar na een half uurtje hiken kwamen we bij de verderop gelegen lagere waterval en daar hadden we het rijk alleen! We gingen in het zonnetje op een bankje zitten en hoorden alleen het water en de vogeltjes. Elias legde zijn hoofd op Onno's schouder en ik ook, en zo zaten we even te mijmeren. Nou ja: heel even, want stilzitten kan Elias niet lang, maar hij ontdekte daarna dat als hij onze hoofden naar elkaar toe duwde, hij een kus in beweging kon zetten. Hij gaf daar zelf weer een 'kus' bovenop: familiekus! Schateren, hij kon er geen genoeg van krijgen. Een bubbeltje geluk!

En wat een waanzinnige ervaring is dit tweede deel van de trip geweest qua wildlife! Onno, de wildspotter van ons twee uiteraard, hoopte grizzly, elk (wapitihert) en moose (eland) te zien in de Rockies. De eerste dag zagen we al een grizzlymoeder met twee pups en later in de week nog wel een stuk of tien beren(!). Echt ongelofelijk en elke keer weer zo gaaf om er een te zien (op gepaste afstand hoor!). Ook de elks lieten zich zien en daarnaast o.a. sneeuwgeiten, een steenarend en veel schattige 'Knabbel en Babbels' (grondeekhoorns). Maar hoe we de bosranden ook afspeurden: no moose. Er staat dus toch nog iets op ons verlanglijstje ;-).

Het wandelen ging ons steeds erg goed af, dus op de een-na-laatste dag wilden we een iets uitdagender hike doen: de Parker Ridge. Ongeveer 2,5km (en terug) zou het zijn, maar wel relatief steil omhoog. De beloning boven: een geweldig uitzicht op o.a. de Saskatchewan gletsjer en het gletsjermeer. Bij de betreffende parkeerplaats aangekomen zagen we meteen dat er nog een fiks pak sneeuw lag! Dat hadden we nog niet eerder in deze mate gezien. Het 'pad' zag er wel haalbaar uit: stevig platgetreden sneeuw. Dus Elias in de draagzak en let's go. De sneeuw bleek toch niet overal even stevig, want na een paar minuten zakte Onno (met Elias op zijn rug) al tot zijn knieën in de sneeuw. Dat gebeurde nog een paar keer en we begonnen te twijfelen... De paar mensen die naar beneden kwamen zeiden dat het er niet beter op werd. We besloten om om te keren, maar draalden toch nog wat. We werden ingehaald door een Belgisch stel dat natuurlijk even hard wegzakte, maar zij durfen het aan. We keken elkaar nog een keer aan: zullen wij toch ook weer omdraaien? In elk geval liepen we nu niet alleen. We gingen ervoor en klosten weer verder door de sneeuw. Het werd er inderdaad niet beter op (het uitzicht wel!), maar gelukkig ook niet heel veel slechter. Elias presteerde het om al hotsend een dutje te doen in de draagzak. In een goed uur waren we boven en het was ons geploeter helemaal waard, want dit was zeker een van de mooiste hikes: aan alle kanten prachtig zicht op de bergen en nauwelijks aangeraakte sneeuw om je heen. En het beloofde uitzicht vanaf de Ridge was inderdaad super. Na nog eens een uur afdalen kwamen we moe maar voldaan weer bij de auto aan. Wel konden we het water uit onze schoenen gieten. Dus verwarming in de auto vol aan op de voetjes en snel door naar de ons nieuwe onderkomen voor die nacht. Elias werd aldaar geweigerd bij de pub/eetcafé omdat hij nog geen 19 was ;-). Gelukkig hadden we nog eten bij ons voor hem en de babyfoon had voldoende bereik, dus zodra hij in bed lag hadden papa en mama een avondje uit!

De volgende dag waren onze schoenen nog niet droog, dus de verwarming van de auto weer vol aan op de voeten -ramen wijd open- en afwisselend de schoenen eronder! Dat werkte behoorlijk en met zo-goed-als-droge voeten hebben we nog een laatste mooie wandeling gemaakt: langs het nog grotendeels bevroren maar prachtige Bow Lake. Ook indrukwekkend daar waren de lawines aan de overkant van het meer die we goed konden zien, maar vooral horen!

Op dit moment zijn we in de wijnstreek Okanagan Valley, de laatste stop voordat we morgen naar Vancouver rijden. We beginnen te verlangen naar een vast plekje, dus de timing is helemaal goed zo. Onno is gelukkig nog een paar weken vrij zodat we kunnen settelen, dingen regelen en vooral ook een huis kunnen zoeken. Begin augustus moeten we ons tijdelijke huis namelijk uit... Heel benieuwd waar we straks terechtkomen en of we snel zullen aarden!

Foto’s

3 Reacties

  1. Maaike:
    2 juni 2019
    Wauw jongens, wat een prachtige foto's. En mooi jullie belevenissen te lezen...liefs Maaike
  2. Jeannette:
    3 juni 2019
    Wat een te gekke foto’s en dan Elias hij past zich top aan aan jullie onderneming.
    Heerlijk om jullie blog te lezen.
  3. Rianne:
    16 juni 2019
    Dat klinkt echt heel goed! Wij kijken ook enorm uit naar onze trip! Zin om jullie te zien!