Het eilandleven

Lieve allemaal,

Weer even een update van ons reilen en zeilen op Bonaire. Ik kan wel zeggen dat we onze draai hebben gevonden en volop genieten van het eilandleven! Echt een cadeautje om hier te zijn: veel buiten, zelden haast en veel family time. De eerste duik is gemaakt (er gaan er zeker meer volgen!) en inmiddels hebben we ook al wat sociale activiteiten. Elias nemen we in de draagzak gewoon mee naar een borrel of feestje en dat gaat goed! Hij is inmiddels ook goed gewend op de crèche en is heel vrolijk en gezellig. Elke week leert hij wel weer iets nieuws: sinds kort kan hij in zijn handjes klappen en 'hoera' (handjes omhoog). Met zijn trucjes charmeert hij vele vrouwen op straat en in de supermarkt. Dus we horen vaak: "Ah dushi!" ;-)

Inmiddels ben ik ook begonnen bij het hospice en dat is heel fijn. De kennismaking was wederzijds meteen positief: de directrice, Tanja, is een ontzettend leuke en warme vrouw die het huis een jaar geleden is gestart. Het is een prachtig ingericht huis met vier bewoners: rustig maar toch huiselijk en gezellig. Er komt thuiszorg voor de echte zorghandelingen en verder wordt alles gerund door zo'n 40 vrijwilligers. Daar ben ik er nu dus ook één van, want ik kon de volgende dag meteen al meedraaien. En ik heb mijn hart meteen al een beetje verpand aan de bewoners. Eén ervan is mevrouw A, 96 jaar. Ze wordt al jaren door haar dochter verzorgd en komt nu een paar weken bij ons zodat de dochter even een break heeft. In mijn eerste shift kwam ze bij ons binnen, in haar rolstoel werd ze de porch op gereden. Kin omhoog, verbeten mond en 'las' haar psalmenboek dat ze stug op 10cm van haar gezicht bleef houden. Volledig in de negeermodus, uit protest... Aan de ene kant hilarisch, maar ook best sneu voor de dochter en lastig voor ons. En volgens Tanja voor het eerst dat iemand hier echt niet wil zijn. Iedereen deed zijn best om het haar naar de zin te maken. Het duurde een week, maar toen ontdooide ze gelukkig toch nog. Blijkt een schat te zijn, die ervan geniet als je voor haar zingt of haar voorleest!

Ik schrijf nu vanuit Nederland: we hebben net een voorspoedige vlucht achter de rug - Elias heeft bijna de hele vlucht geslapen! Wel gek om even 'terug in de winter' te zijn. Hopelijk krijgen we alles voor elkaar voor het visum voor Canada de komende dagen. Morgenochtend vroeg wordt Onno gekeurd en vrijdag rijden we naar Düsseldorf. Elias en ik proberen op Bonairense tijd te leven: dus Elias gaat om middernacht naar bed en slaapt uit tot minstens een uur of elf. Dit is althans de theorie ;-), nu zien of het in de praktijk gaat werken!