Vliegen en landen (week 1)

Lieve mensen,

Vier maanden Bonaire en vervolgens ruim een jaar Vancouver voor de boeg. Ons avontuur is begonnen! Ik ga proberen om hier regelmatig een update te schrijven over hoe het ons vergaat. Hierbij de eerste.

Na drie weken van opruimen, inpakken en verhuizen, een griepje tackelen en gelukkig ook veel fijne momenten met familie en vrienden, stonden we op maandag 7 januari dan eindelijk op Schiphol. Onze beide families waren er om ons na een laatste bakkie en knuffels uit te zwaaien. Het afscheid was zowaar luchtig: geen tranen, we gaan! Het drong nog niet helemaal door denk ik, dat we Nederland ruim anderhalf jaar niet meer zullen zien. Nog steeds een gek idee!

De vlucht verliep wonderwel soepel. Ik zou Elias geen schootkind noemen, maar hij vermaakte zich prima gedurende de reis. De slaapjes in het baby-bassinetje (paste nog nét) gingen ook goed en toen hij daar bij turbulentie uit moest, sliep hij tot mijn verbazing zo verder op schoot. Ook geen enkele last van zijn oortjes, en dat mag toch wel een klein wonder heten na alle snot van de afgelopen weken!

Bij aankomst op Bonaire was het rond 20 uur lokale tijd, maar volgens ons biologische klokje allang bedtijd... Toen we de warme avond instapten voelde ik toch vooral energie: we zijn er en het gaat nu echt beginnen! Elias was ook klaarwakker en keek vanuit de draagzak lekker om zich heen. 
Bij de uitgang was de verwachte pick-up er niet. Balen. Na wat wachten en twijfelen toch maar zelf een taxi gepakt naar ons huisje op Regatta Residence. Gelukkig hadden we het telefoonnummer van vaste bewoners Joop en Lianne, die het hek van het park voor ons konden openen. 
Het huis voelde meteen fijn! We hebben een bungalow met drie slaapkamers en een porch (veranda). Het is niet supergroot maar door de hoge plafonds doet het ruim aan en het is - behalve een vaatwasser, dus we gaan lekker afwassen de komende maanden - van alle gemakken voorzien. Zelfs van een droger, die me dan weer wat minder noodzakelijk lijkt ;-).
Na een kleine tour door Joop en Lianne gingen we snel naar bed, want Elias is een early bird... En inderdaad: om 7.15u Nederlandse tijd was hij wakker. Zou in NL prachtig zijn geweest, maar hier was het pas 2.15u in de ochtend... Na een uurtje wat jammeren en spelen wilde hij gelukkig weer verder slapen tot 6.00u.

's Morgens bleek dat er inderdaad iets niet was doorgegeven waardoor onze pick-up er niet was. 
Bij nader inzien wel prima eigenlijk, want met ons drietjes plus acht stuks bagage hadden we nooit in onze huur-Kia gepast ;-). Wel jammer dat we ook het bijbehorende boodschappenpakket hadden gemist, want ons magere ontbijtje bestond nu uit wat over was van Elias zijn proviand van de vliegreis: een paar mandarijntjes en soepstengels. Gelukkig is het kraanwater hier prima!

Al snel stond er iemand voor de deur om met ons de huurauto op te gaan halen, dus dat was prima geregeld. Wij rekenden op een vlotte rit om vervolgens de koelkast - en onze magen - te gaan vullen, maar we zijn nu op Bonaire en zo gaan de dingen hier blijkbaar (natuurlijk :-)) niet. Onze alleraardigste chauffeur nam uitgebreid de tijd voor een tour door ons nieuwe stadje Kralendijk: langs de winkels, het ziekenhuis en de boulevard. Gelukkig kwamen we ook langs een Subway waar we eindelijk van onze hongerklop werden verlost!

Later op de middag gingen we naar de supermarkt. De twee grote van het eiland zitten hier allebei in de buurt: van den Tweel (mooie AH) en het wat goedkopere Warehouse met o.a. producten van de Jumbo. Eerst maar eens naar Warehouse, met de auto natuurlijk. Wel even wat anders dan in Amsterdam, waar we eigenlijk alleen kleine boodschapjes doen op de fiets of met de kinderwagen. Bij de kassa was het wel even schrikken: Bonaire is duur! Bijna alles moet natuurlijk ingevlogen worden. Dat wordt een beetje op de aanbiedingen letten de komende tijd. Je vraagt je wel af hoe de lokale gezinnetjes met minder hoge inkomens dit doen... Bij van den Tweel zagen we nog gekkere prijzen, o.a $4 voor een halve liter yoghurt en $7.50 voor een bescheiden bakje aardbeien. Maar er is wel heel erg veel te krijgen!

De rest van de week stond in het teken van ritme verschuiven (na nog een 'spookuur' om 3.30u in de tweede nacht was Elias gelukkig al aardig om), uitpakken en onze draai vinden. Het is wennen aan de warmte, de muggen en het missen van het comfort van ons Amsterdamse thuis waar alles aanwezig was. Vooral Elias zijn spullen missen we toch wel erg: zijn fijne kinderstoel, de box, de commode met verschoonkussen... (Op zoek naar dat laatste hebben we het halve eiland afgereden. Nergens te krijgen. Dus Elias wordt nu verschoond in... een hondenmandje. Handdoekje erover en niemand die het ziet!) Ook was het huis niet meteen Elias-proof, dus we hebben wat maatregelen genomen: o.a. het 'bijknippen' van de bank. De vulling die aan de onderkant uitstak was werkelijk onweerstaanbaar voor hem: steeds had hij weer een pluk weten te bemachtigen en in zijn mond gestopt. Dat spul gaat er beter in dan worteltjes of sperziebonen. Gekke knul ;-).

Naast alle praktische dingen zijn we ook begonnen met het verkennen van het eiland en dat geeft wel een enorm vakantiegevoel: blauwe zee, veel ruig landschap maar ook fijne strandjes, ezeltjes, flamingo's en vis eten met uitzicht op zee! Ook hebben we leuke naaste buurtjes met een zoontje van Elias' leeftijd. Zij is hier een collega van Onno en ik herkende hem direct van de middelbare school. De wereld is klein!

Na deze eerste vrije week hier op Bonaire voelen we ons al aardig thuis en Onno heeft zijn eerste werkdag inmiddels achter de rug. Zo snel is het gewone leven alweer begonnen!