Terwijl je andere plannen maakt...

Lieve allemaal,

Een ruime maand geleden vierden we nog onbezorgd Elias' tweede verjaardag. Drie weken geleden kwamen we terug van een waanzinnige week wintersport in Whistler met mijn familie. Nog geen week geleden zelfs, kwam Onno terug van zijn congres in Californië en leek er in Canada nog niet zoveel aan de hand. En nu zitten we in thuis-quarantaine... Ik kan echt nog niet helemaal bevatten wat er allemaal gebeurt in de wereld.

Hier in Canada lopen we qua tijdlijn en zwaarte van de maatregelen iets achter op Nederland. De terrassen zaten nog vol, maar ik kreeg het al aardig benauwd (no pun intended) van het nieuws uit Europa en was zelf al begonnen met social distancing. Gisteravond laat kwam er ineens een telefoontje van het ziekenhuis: mogelijk is Onno tijdens zijn weekenddienst via een collega besmet met COVID-19. Dus: 14 dagen zelf-isolatie uit voorzorg. 
Eh, hoe doen we dat? Het is praktisch niet haalbaar om hier thuis geïsoleerd van elkaar te leven, dus ik heb vandaag nog laatste boodschappen gedaan en vanaf nu blijven we maar met zijn drietjes thuis. Ook hier in Vancouver wordt flink gehamsterd dus ik moest een aantal winkels af om nog wat basics te vinden, maar het is redelijk gelukt. Nu maar hopen dat het mild zal verlopen, mochten we het inderdaad krijgen. En dat iemand ons pleepapier komt brengen als wij onze laatste rol aanbreken... ;-)

Deze eerste dag zijn we goed doorgekomen dankzij het heerlijke lenteweer en onze fijne tuin. Met de tuin was ik al blij, maar we konden natuurlijk niet bevroeden wat een lifesafer die nu blijkt te zijn nu we met een peuter aan huis gekluisterd zijn! 
Elias vindt het supergezellig dat papa 'thuis werkt', maar hij snapt er niks van dat hij niet meer naar de speeltuin mag en we Anna en Iris ineens niet meer zien. Maar ja, wat vertel je een 2-jarige? We willen hem ook niet bang maken... Lastig hoor! 

Onze trip naar Yellowknife eind deze maand gaat hem uiteraard niet meer worden. We zouden tussen Vancouver en onze terugkeer naar Nederland nog 1,5 maand teruggaan naar Bonaire, maar gaat dat nog lukken? Kunnen we überhaupt wel naar Nederland terugkeren deze zomer? Ik weet sinds kort (na 6 maanden op de wachtlijst te hebben gestaan voor een afspraak bij een specialist) dat ik een poliep op mijn stembanden heb, maar op de operatie zal ik ook nog wel even moeten wachten nu de ziekenhuizen andere prioriteiten hebben...
Tsja, bij de dag leven maar, en in onze handjes knijpen dat dit vooralsnog onze grootste piekerpunten zijn. Want wát een impact heeft dit qua gezondheid, emotioneel en financieel op heel veel mensen. Niet voor te stellen gewoon. Een reality-check ook: we leefden maar in een comfortabel en zorgeloos bubbeltje, want er is de natuurlijk heel veel ellende in de wereld waar veel minder aandacht voor is. Maar dit virus en de gevolgen ervan komen wel heel, heel dichtbij nu.

Take care allemaal.